Iedereen heeft een innerlijke stem en misschien wel meerdere. Een bemoedigende, een positieve, een grappige, ik weet niet. Misschien weet je het zelf.

Al enige tijd ben ik me er bewust van dat mijn kritische stem best wel aanwezig is. Ik heb deze stem altijd zeer serieus genomen, meestal goed geluisterd en daar ook vaak naar gehandeld. Maar die zeurende stem in mijn hoofd, maakte me ook vaak onzeker en hierdoor bleef ik zitten waar ik zat en verroerde niet. Of ik ging voor de zoveelste keer een pad bewandelen, dat ik al kende. Terwijl ik wel wist, dat buiten de gebaande paden het échte feest plaatsvond.

Mijn kritische stem is een oude stem, eentje die ik vanuit mijn vroege jeugd met me meedraag. Een verinnerlijkte ouderstem. Ik visualiseer het tegenwoordig als een zeurende, pratende hand. (Bla bla bla chocoladevla). Dat helpt me, om het wat buiten mezelf te plaatsen. Als ik moe ben, me onzeker voel en zeker in mijn ziekteperiodes kon de stem heel luid zijn en al het andere overstemmen.

En laat ik eerlijk zijn, soms is dat ook gewoon heel erg welkom; want deze stem maakt ook dat ik weloverwogen keuzes maak. Ik dank deze stem, omdat deze ervoor zorgde, dat ik ook met mijn artsen in gesprek kon gaan en zelf op onderzoek uitging om mijn mogelijkheden af te wegen. En vaak haat ik mijn kritische stem, omdat het chaos creëert en me lam slaat, passief maakt.

Het is winst dat ik niet meer volledig samenval met hetgeen de stem zegt, ik ben deze stem niet. Ik mag luisteren, ik kan er naar handelen, maar het hoeft niet, ik kan deze stem bedanken voor haar wijze raad en vervolgens overgaan tot de orde van de dag. Ik maak uiteindelijk zelf een keuze. En soms ook (nog) niet.

Heb jij ook een kritische stem die heel nadrukkelijk aanwezig is en je afhoudt om je eigen pad te gaan? Of overtuigingen die je niet verder helpen? Wil je daar meer zicht op krijgen en deze transformeren? Je bent van harte welkom :-)!